Η Έκπληξη του Ποιμενικού | Κάντε το κήπο

Shalom!

Καλώς ήρθες φίλε θαύμα!

Εάν είστε ο τύπος που σκέφτεται βαθιά τα πράγματα, είστε στο σωστό μέρος. Κι εγώ είμαι επιρρεπής στο να συλλογίζομαι τη γραφή. Για παράδειγμα, «αναρωτιέμαι» πόσο καιρό περίμενε η Άννα στο ναό πριν φτάσουν η Μαρία και ο Ιωσήφ με το μωρό Ιησού. Πώς ήταν αυτό για εκείνη; «Αναρωτιέμαι» πόσο χρονών ήταν ο Συμεών όταν έμαθε ότι ο Θεός θα του επέτρεπε να ζήσει αρκετά για να δει τον Μεσσία. «Αναρωτιέμαι» γιατί ο Θεός επέλεξε να πει στους βοσκούς για τη γέννηση του Υιού Του;

Ανακάλυψα ότι το να κάνω τέτοιες ερωτήσεις με οδηγεί πάντα σε μια μικρή περιπέτεια που οδηγεί σε νέες ιδέες ή παρατηρήσεις που κάνουν τα πράγματα πιο ουσιαστικά. Αυτό το σύντομο χριστουγεννιάτικο αφιέρωμα είναι ένα από αυτά.

Καλά νέα μεγάλης χαράς

Έλευση: (από το λατινικό-adventus, που σημαίνει «ερχόμενος»)

Αυτό που συμβαίνει στον κόσμο μας σήμερα είναι εντυπωσιακά παρόμοιο με αυτό που συνέβαινε κατά τη γέννηση του Χριστού…τα έτη 6 έως 3 π.Χ. Ήταν μια τρελή εποχή. Η Ρώμη έλεγχε πολλά εδάφη. Ελλάδα, Ισπανία, βόρεια Αφρική, ολόκληρη η περιοχή γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα συμπεριλαμβανομένης της Αρχαίας Παλαιστίνης. Για τους ανθρώπους τότε, ήταν ο γνωστός κόσμος. Δεν είναι περίεργο ότι η Βίβλος λέει ότι το απογραφικό διάταγμα του Καίσαρα (για φορολογικούς σκοπούς) δόθηκε σε «όλο τον κόσμο». (Λουκάς 2:1)

Η ιστορία το καταγράφει ως «Pax Romana», αλλά στην πραγματικότητα, ήταν ειρήνη από τη δύναμη. Το εννοούσαν και αυτοί. όπως φαίνεται από τις σταυρώσεις στο δρόμο έξω από την πύλη της πόλης. Αυτή ήταν μια περίοδος που μερικοί από τους χειρότερους χαρακτήρες ήταν σε θέσεις εξουσίας. Ομάδες μαχητών Εβραίων που ονομάζονταν «ζηλωτές» προσπάθησαν να ανατρέψουν τους Ρωμαίους και αντιστάθηκαν στην εξουσία τους. Άρα, υπήρξε μεγάλη πολιτική ένταση.

Ποτέ δεν ήταν τόσο κοντά στον καθορισμένο χρόνο του Θεού να στείλει τον Υιό Του στον Κόσμο. Ωστόσο, ως επί το πλείστον, σε εκείνη την πρώτη γέννηση, κανείς δεν φαινόταν ότι σκεφτόταν καν τον Μεσσία. αν και θα έπρεπε να ήταν.

Όλο αυτό το διάστημα, για τους βοσκούς που παρακολουθούν τα κοπάδια τους στα χωράφια έξω από τη Βηθλεέμ, είναι απλώς άλλη μια μέρα στο γραφείο. Το ίδιο βράδυ, όμως, η ζωή τους θα αλλάξει για πάντα. (Λουκάς 2:8-18)

Οι βοσκοί πρόσεχαν τον Ιησού;

Όπως και άλλες ιστορίες στη Βίβλο, έχουμε ακούσει την αφήγηση των βοσκών ξανά και ξανά και ξανά, έτσι που αρχίζει να χάνει τον αντίκτυπό της. Το έχουμε εξοικειωθεί πάρα πολύ. Ακούω από τόσους πολλούς ανθρώπους που θέλουν να ξανασυλλάβουν λίγο από το θαύμα και τον ενθουσιασμό γύρω από την ιστορία των Χριστουγέννων. Ένας τρόπος για να το κάνετε αυτό είναι αφιερώνοντας χρόνο για προβληματισμό και προβληματισμό. Βοηθά να φουντώσει η φαντασία μας, ώστε η καρδιά μας να μοιραστεί μερικά από αυτά που βίωσαν αυτοί οι βοσκοί.

Υπήρχε μια μακρά περίοδος σιωπής από τον ουρανό. Για εκατοντάδες χρόνια, δεν υπήρχε προφήτης…καμία «φωνή» για τον Θεό στο Ισραήλ. Ακόμα κι έτσι, σε κάθε γενιά, υπήρχαν εκείνοι που λαχταρούσαν για τον υποσχεμένο Μεσσία. Κράτησαν ζωντανές τις προφητείες καθώς παρακολουθούσαν και περίμεναν. Σκεφτείτε την Άννα και τον Συμεών. Και οι δύο ήταν ευσεβείς άνθρωποι που ζούσαν ευσεβείς ζωές. Στην πραγματικότητα, όλοι όσοι συνδέονται με την ιστορία των Χριστουγέννων έχουν αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά. Η Μαρία, ο Ιωσήφ, η Ελισάβετ και ο Ζαχαρίας.

Και παρόλο που οι βοσκοί εκείνη την εποχή δεν είχαν μεγάλη φήμη, νομίζω ότι είναι καλό στοίχημα ότι αυτή η ομάδα βοσκών ήταν επίσης ευλαβείς άνθρωποι. Ο Θεός έχει πάντα ένα υπόλοιπο οπαδών που είναι σε αρμονία με το Πνεύμα Του.

Αυτό δεν σήμαινε ότι περίμεναν κάτι ασυνήθιστο. Αλλά δεν νομίζετε ότι υπήρχε λαχτάρα στις καρδιές τους; Εξάλλου, αν μιλάμε για γεγονότα στον κόσμο μας, σίγουρα το ίδιο έκαναν. Θα πρέπει να κάνετε κάτι για να μείνετε ξύπνιοι και σε εγρήγορση. Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι συζητήσεις που κάνουν μεταξύ τους εκείνες τις μεγάλες, μοναχικές νύχτες στα χωράφια;

Σίγουρα, γκρίνιαζαν για τη Ρώμη και την κοινωνική αναταραχή της εποχής, όπως κι εμείς. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν είναι δύσκολο να υποθέσουμε ότι συζήτησαν επίσης τις προφητείες του παλιού και ήλπιζαν ότι ο καιρός του Υποσχεμένου ήταν κοντά. Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας και ακούστε:

Ποιμένας 1: «Ρώμη αυτό και Ρώμη εκείνο! Φορολογούν τα πάντα. Μακάρι να ερχόταν ο Masiah (מָשִׁיחַ)!» Shepherd 2: «Ναι, τότε θα έδιωχνε τη Ρώμη από την Ιερουσαλήμ, για πάντα!» Ποιμένας 3: «Παιδιά, θυμηθείτε τι είπαν οι Προφήτες. κι αν όλα αυτά είναι σημάδι; Ίσως είναι σύντομα!» Shepherd 2: „Πόσο σύντομα, νομίζεις;“

Και μετά….

Τραγουδούν οι Χαρκ οι άγγελοι

Ένας άγγελος Κυρίου τους εμφανίστηκε και η δόξα του Κυρίου έλαμψε γύρω τους και τρομοκρατήθηκαν. (Λουκάς 2:9-11) Και η γωνία τους είπε: «Μη φοβάστε. Ιδού, σας φέρνω καλά νέα για μεγάλη χαρά που θα έρθει σε όλο τον λαό. γιατί σε σένα γεννήθηκε σήμερα στην πόλη του Δαβίδ, ένας Σωτήρας που είναι ο Χριστός ο Κύριος». Δεν ακούγεται ακριβώς όπως το Ησαΐας 9:6; «Διότι σε μας γεννήθηκε ένα παιδί, σε μας δόθηκε ένας γιος».

Αν και ξαφνιάστηκαν μέχρι θανάτου από τους αγγελικούς οικοδεσπότες, το μήνυμα ήταν… „Ε, το γεγονός που περιμένατε έφτασε!“

Έπρεπε να υπάρχει κάποια βαθιά λαχτάρα στις καρδιές τους, που πήδηξαν από χαρά όταν άκουσαν τα νέα. «Πάμε να δούμε!» Και αμέσως, άφησαν τα κοπάδια τους –η Βίβλος λέει ότι πήγαν με βιασύνη (Λουκάς 2:16)– και περπάτησαν (ή ακόμα και έτρεξαν) περίπου το μίλι στη Βηθλεέμ. Εκεί, βρήκαν τη Μαρία και τον Ιωσήφ και τον νεογέννητο Σωτήρα τυλιγμένους σε σπαργανά ξαπλωμένα σε μια φάτνη, όπως είχε πει ο άγγελος.

Ειρήνη στη γη

Το μωρό στη φάτνη είναι το ίδιο Αυτό που έρχεται ξανά για να καλέσει τους πιστούς Του στον ουρανό. «Σε μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, στο τελευταίο σάλπιγγα: γιατί η σάλπιγγα θα ηχήσει, και οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι, και θα αλλάξουμε». (1 Κορ 15:52)

Αυτά τα Χριστούγεννα, γιορτάζουμε την πρώτη έλευση του Χριστού ενώ στεκόμαστε στο κατώφλι της δεύτερης παρουσίας Του. Ποτέ δεν ήμασταν τόσο κοντά στο επόμενο στάδιο του υπέροχου σχεδίου Του. Μπορούμε να μπούμε στη θέση της Άννας και του Συμεών. Οι βοσκοί παρακολουθούσαν επίσης. Και σε μια μακρινή ανατολική χώρα, μια ομάδα μάγων παρακολουθεί επίσης τον Ιησού.

Νομίζω ότι ξέρω πώς ένιωσαν…καλά, λίγο πάντως.

Λατρευτικές εκδηλώσεις συντρόφων

Watching for Jesus: Anna’s Story

The Faith That Waits: Simeon’s Story